Na een lange reis (van zwolle-schiphol-london standsted-asturias-oviedo-leon) komen we aan op het begin van onze tocht. De busreis van Oviedo naar Leon bracht ons al door een prachtig landschap met ruige bergtoppen en veel sneeuw, veel rivieren en ooievaars. Als we uit de bus stappen zien we een grote M staan. Na zo´n reis gaat een big mac er wel in! We zoeken een hostel uit om naar toe te lopen in de veronderstelling dat we zonder pelgrimspas (Credential) niet de eeste dag in een refugio (pelgrimsherberg) kunnen overnachten. Een vrouw op straat ziet dat we zoekende zijn en wijst ons de deur een klooster in. Meteen worden we vriendelijk onthaald en krijgen gelijk een Credential (voor onze stempels) en een stapelbed.

Onze tassen worden dinsdag 17 april voor 2 euro naar het volgende dorp gebracht zodat wij lastvrij kunnen genieten van de pittige bergen die we vandaag gaan beklimmen. Volgens ons boekje is de route langs de weg heel gevaarlijk de alternatieve route wordt de camino duro genoemd. Er staat zelfs op de muur gekalkt: Solo per peregrinos buen caminantes. Een hele zware klim dus. Van boven af zien we dat de gevaarlijke weg is veranderd in een prima voetpad langs de weg, maar ja nu zijn we al naar boven geklommen!

Alles is hier in bloei de route loopt een groot deel door tamme kastanje bossen, verder zien we brem, heide, orchideeën, lavendel en zonneroosjes.
's Avonds komen we aan in Ruitelan (20 km lopen) waar onze tassen zijn aangekomen en we eten samen met de andere pelgrims wat de pot schaft, spaghetti! De Spanjaarden gaan nog voor een kop koffie naar de bar in dit dorpje en vragen ons mee voor koffie met een Orugo (spreek uit joegel). Even later wordt de gitaar en het zangboek gehaald en nieuwe vrienden zijn gemaakt.

Na ons vorige bericht hebben we de nacht doorgebracht in de Auberge in Hospital d´Orbigo, waar het heel gezellig was dankzij Hospitalero Adam.

   

Vrijdag 13 april lopen we naar Astorga. De markering onderweg begint te wennen en zelfs als er even geen pijlen te zien zijn heeft een voorganger wel een pijl in het zand getrokken. Vooral het dragen van de tassen gaat beter, en de eerste 14km gaan zonder problemen. Daarna begint het afzien. We lunchen op een oude romeinse brug en bezoeken in Astorga het bisschoppelijk paleis en de cathedraal. In een winkeltje kopen we eindelijk onze St Jacobsschelp.

Zaterdag 14 april vervolgens we al vroeg onze tocht richting Rabanal de Camino. Het is als we vertrekken (6.45) nog donker. Vandaag lopen we steeds omhoog langs een rustige weg maar wel op een heel recht aangelegd pad. Het valt ons op hoe vaak we over asfalt moeten lopen. Iedereen die je tegenkomt is heel vriendelijk en gastvrij. Opvallend veel mensen lopen de camino alleen, van alle nationaliteiten en leeftijden. Een zoektocht of belangrijke ervaring die ze graag in stilte of alleen willen doorbrengen. Wij vinden het toch wel heel prettig om samen te zijn. We slapen in Rabanal bij een Britse gastheer en gastvrouw waar de pancakes en tea klaarstaan, en we bezoeken ´s avonds een gregoriaanse vespers (avondgebed).