Op Gili Trawangan hebben we nog een paar dagen heerlijk gerelaxed, precies zoals dat hoort op een tropisch eilandje. De afstand tussen Gili Trawangan en Bali (waarvandaan ons vliegtuig vertrekt) is hemelsbreed maar 20 kilometer, maar er gaat geen directe boot die betaalbaar is. Het kost ons meer dan 12 uur om dit stuk met vier verschillende boten en bussen af te leggen.

Op 2 september vertrekken we per vliegtuig naar Padang op Sumatra. De vlucht boven Java is schitterend, we zien alle hoge vulkanen door het wolkendek heen steken. Extra gaaf is het als we plotseling de Bromo vulkaan herkennen. Vanaf de grond was het al erg mooi maar zo van boven ook erg speciaal. De grote vulkaan achter de Bromo barst precies op dat moment uit! WOW.

West Sumatra
Als we op Sumatra uit het vliegtuig stappen is de vochtige tropische warmte het eerste dat opvalt. We zitten dicht bij de evenaar en midden tussen het regenwoud en dat merken we, want het regent flink. De eerste stop hier is Bukittinggi, een klein stadje in het land van de Minankabou. Dit betekend letterlijk "Winnende Buffel".

Toen de Javaanse heerser Sumatra wilde veroveren hebben de sumatranen in een buffelstierengevecht met een list deze boze keizer verslagen. Hierdoor hebben de huizen nog steeds allemaal een krom dak in de vorm van buffelhorens. Dit verhaal wordt ons verteld door onze gids Elvis die echt slomer dan sloom is. Het kost ons veel moeite geduldig te blijven luisteren naar zijn verhalen. Onderweg zien we veel van wat we al eerder in Indonesie hebben gezien maar ook een aantal leuke andere dingen, zoals een "moderne" koffiefabriek en een ouderwetse koffiestamp-watermolen.

In Bukittinggi kun je werelds grootste bloem, de Rafflesia arnoldii zien. Helaas hebben de grote stinkbloemen al een week lang hun knoppen niet geopend, een grote teleurstelling voor Reindert. Ook in Maleisie komen ze voor, dus misschien hebben we daar meer geluk. We hebben helaas geen tijd om naar de Mentawai eilanden (ja, die van "Groeten uit de Rimboe") te gaan, die hier voor de kust liggen. Absoluut reden om nog een keer voor terug te komen. 

Er zijn een stuk minder toeristen op Sumatra en dat is goed te merken als we de dierentuin in de stad bezoeken. Het is ook wel verwarrend zo'n dierentuin met veel hekken en weinig dieren. Waar moet je nu een foto van maken? Van de dieren of van westerlingen? We zijn in een goede bui vandaag dus lachen vol overgave op alle foto's die met ons gemaakt worden en maken een boel nieuwe vrienden.

Lake Toba
Het echte toeristengebied op Sumatra is een eiland midden in een enorm kratermeer genaamd Danau (=meer) Toba. We nemen de nachtbus hiernaar toe en worden flink op de proef gesteld. Onze tassen passen door alle zakken rijst en pakketjes niet meer onderin de bus en dus nemen we ze mee naar boven zoals wel vaker noodzakelijk is. Helaas accepteren de locals in de bus dit deze keer niet echt, maar waar moeten we ze dan laten? We krijgen veel boze gezichten en gezucht en er zijn zelfs mensen die opzettelijk op de tassen gaan staan. Het is een airconbus dus er kunnen geen ramen open maar dat weerhoudt onze medebusgebruikers er niet van sigaret met sigaret aan te steken. Als of het nog niet genoeg is wordt de muziek hard aangezet terwijl dit een slaapbus is en het al 2 uur s' nachts is. Zijn we soms reismoe geworden en hebben we daarom wat minder aanpassingsvermogen of ligt het niet aan ons? Wel zijn we met deze bus de evenaar overgestoken over land! Dat maakt gelukkig wel wat goed.

Het eiland in lake Toba ziet er mooi uit maar is volledig uitgestorven, we kunnen kiezen uit ongeveer 1000 hotel kamers. Het lijkt een beetje spookachtig al die lege hotels, maar eigenlijk is het wel heerlijk rustig zo zonder andere toeristen. We huren een brommertje om zelf de omgeving te verkennen en genieten erg van het uitzicht op het meer, de kerken en traditionele huizen.

Oerang oetangs
Het is tijd geworden voor een echte jungle en Oerang oetangs! Het Nationale park Gunung Leuser op Noord Sumatra is een prachtig regenwoud waar nog neushoorns, olifanten en 100 tijgers leven. Wij benaderen dit park vanuit Bukit Lawang, waar een Oerang oetang rehabilitatie centrum zit en de kans dat je deze apen tegenkomt dus aanzienlijk is. Er zijn genoeg gidsen die je wel mee het bos in willen nemen maar het is de vraag hoeveel ze echt weten te vertellen over de natuur en of ze niet illegaal de oerang oetangs voeren. We gaan eerst maar eens bij het rehabilitatiecentrum de voedering van de semi-wilde oerangs bekijken die af en toe nog terugkomen als ze wat extra voedsel nodig hebben. In het centrum worden apen opgevangen die bij mensen thuis als huisdier hebben geleefd. Vaak hebben de apen last van een heel aantal menselijke ziekten en zijn ze psychisch niet echt meer aap. Ze moeten een groot aantal vaardigheden leren voordat ze worden uitgezet in het gebied, zoals klimmen in bomen, bouwen van een nest, vinden van voedsel en vechten met andere apen.

Bij het voederplatform is vandaag maar een vrouwtje op de bananen afgekomen. Jammer voor ons maar goed voor de apen die zich blijkbaar goed zelf weten te redden. Een ranger vertelt heel enthousiast van alles over het centrum en de individuele Oerang oetangs. Hij is bereid om de volgende dag met ons een trekking te doen en wij hebben daar heel wat meer vertrouwen in dan in een van de jongens uit het dorp. We gaan naar een grot in de buurt met een stel Duitsers, net afgestudeerde artsen. Later lezen we op hun vreselijk  grappige weblog hoe we worden omschreven: "Haben bei der Gelegenheit noch zwei nette Orang Oranjes kennengelernt (Orang Utan=Waldmensch, Orang Oranje=Hollaendermensch), ....". 

Trekking
Op de dag van de trekking is het gelukkig droog en hebben we al meteen geluk. Bij het voerplatform zijn vandaag drie Oerang oetangs gekomen die hele mooie plaatjes opleveren. Maar ook later tijdens de trekking komen we oerangs tegen, waarvan er eentje (Eddyta) in haar vorige leven bij mensen heeft geleerd tassen open te maken en erg geïnteresseerd is in die van ons, dus besluit ons te achtervolgen. Een wilde tocht door de jungle volgt, agressief is ze niet maar wel erg sterk dus moeten we flink doorlopen en weten haar uiteindelijk af te schudden.

Dan kunnen we onze lunch in de jungle nuttigen, aan de oever van een kabbelend beekje. Terwijl we daar zitten zien we pas echt hoe rijk aan leven de jungle is, er komen een aantal grote hagedissen langs, we zien een kameleon en er duiken twee schildpadden uit het beekje op. Om ons heen vliegen vlinders en libellen. Een betere lunchplek is nauwelijks denkbaar. Aan het eind van de zweterige vermoeiende tocht horen we weer bladeren ritselen en zien we een familie withandgibbons langstrekken door de boomtoppen. Wat een beleving al die prachtige beesten hier! Helaas is het tijd voor ons om Indonesië te verlaten en begeven we ons weer naar een grote stad waar het vliegveld is.

Medan
Medan is vies, druk en lawaaierig. Maar het internet is er spotgoedkoop en net zo goed als in Bali. Tenminste, als er stroom is... Voor zo'n grote stad valt de stroom wel heel erg vaak uit. Ze zijn het hier gelukkig gewend, dus elk restaurant, en ook ons internetcafe, heeft een generator op de stoep staan. Roosmarijn vertelt ons via de MSN dat er in Nederland op het nieuws is dat er een zware aardbeving is geweest (met kracht 8.4) in Sumatra. Wij hebben niets gemerkt en gehoord, maar we zitten dan ook een stuk noordelijker en aan de andere kant van het eiland. We sturen meteen een e-mail aan het ongeruste thuisfront.

Wat we wel merken is het begin van de Ramadan. Om 5  uur 's ochtends gaan zoals altijd de muezzins van de moskeen in de omgeving tekeer, maar nu staat ook iedereen op en begint met eten en herrie maken. Overdag zijn alle straatstalletjes dicht en is het moeilijk aan eten of drinken te komen, maar gelukkig is er in een aantal westerse cafés nog wel eten te krijgen. Wel is het terras afgeschermd met bamboe rolgordijnen en zijn ook in de Mac de ramen geblindeerd.

We vonden Indonesië geweldig, maar zijn na twee maanden ook wel toe aan een ander land. Op naar Maleisie, waar we de eerste paar dagen ons zullen overgeven aan winkelen en wolkenkrabbers bekijken in Kuala Lumpur.