Na een lange reis (van zwolle-schiphol-london standsted-asturias-oviedo-leon) komen we aan op het begin van onze tocht. De busreis van Oviedo naar Leon bracht ons al door een prachtig landschap met ruige bergtoppen en veel sneeuw, veel rivieren en ooievaars. Als we uit de bus stappen zien we een grote M staan. Na zoŽn reis gaat een big mac er wel in! We zoeken een hostel uit om naar toe te lopen in de veronderstelling dat we zonder pelgrimspas (Credential) niet de eeste dag in een refugio (pelgrimsherberg) kunnen overnachten. Een vrouw op straat ziet dat we zoekende zijn en wijst ons de deur een klooster in. Meteen worden we vriendelijk onthaald en krijgen gelijk een Credential (voor onze stempels) en een stapelbed.
Om 06.30 de volgende ochtend is er ontbijt en om 6.45 staan we in het schemerdonker op straat. Onze oordoppen (aanbevolen door de consumentenboend) Hebben er voor gezorgd dat we, ondanks het luide gesnurk van mede-pelgrims, toch goed hebben geslapen. Het is nog uitgestorven in de stad en als we bij de cathedraal komen klimt de zon net boven de horizon. Het eerste stuk van de route is door de lelijke voorsteden. Er is helaas geen winkel open voor 10 uur dus een uitgebreid ontbijt laat op zich wachten. We zijn blij met onze wandelstokken als extra steun maar minder blij met de blauwe plekken van de rugzak op onze heupen (een loodgordel om te duiken dragen is er niets bij).
We lopen over een hoogvlakte, er staan volop blauwe druifjes, kamille, reuzemadeliefjes en stuiken tijm. Er vliegen overal tapuiten, musjes, koekoeken, puttertjes en natuurlijk veel ooievaars (met echte nesten op kerken en in bomen ipv op een wagenwiel op een paal). Tijdens het wandelen horen we vaak: buen camino, de groet om je een goede reis te wensen. Het spaans beginnen we vlot op te pikken. Totaal lopen we de eeste dag 22 km, dat is nogal veel voor ongetrainde lichamen, nieuwe schoenen en te zware rugzakken...
Vandaag (12'04'2007) beginnen we wat later aan de wandeling, om 7.45 uur. Het eerste stuk is een 7km lange asfaltweg door landbouwgebied, daarna lopen we gelukkig verder over zandwegen. We zien een wezeltje de weg oversteken, en weer veel en veel verschillende soorten vogels. We komen na 15km om 12.30uur uit in Hospital de Orbigo (bekend van de lange hele oude brug).
 Deze brug was er al voordat Amerika werd ondekt, weet een 91 jaar oude spaanse man ons te vertellen. Dat we Nederlanders zijn is ook goed, want de Paus (el Papa) komt uit ons buurland. Even twijfelen we nog om nog een stuk door te lopen, maar de prachtige refugio met engelsprekende gastheer overtuigd ons om vandaag echt rustig aan te doen. Hier staat ook een pc met internet zodat we dit stukje kunnen schrijven. | 
