Hanoi
Als dame alleen in een grote stad (Reindert heeft voor de douane afscheid genomen) wordt ik op het vliegveld welkom geheten met een pickup bordje van het hotel, wel zo handig als je spullen voor twee personen bij je hebt. 's Avonds halen Jeroen en Sandra die we eerder in Laos hebben ontmoet me op voor een welkoms diner in Hanoi. Hanoi is een stad waar je aan moet wennen maar die zeker zijn charme heeft. De drukte daar wen je wel aan, gewoon rustig oversteken, het wordt toch niet rustiger, en dan schieten de motorbikes wel om je heen. We horen vaak dat de mensen in Vietnam niet aardig zijn. Ze zijn zeker anders als in Laos, vooral veel pittiger en die reactie verwachten ze ook terug. En inderdaad, ze proberen je te belazeren, vragen veel te veel geld, verkopen graag aan je. Maar zelf opletten, geld tellen en duidelijk NEE zeggen en het is eigenlijk een prima land om te reizen.

 

Dat Vietnam lange tijd Frans is geweest is nog goed te zien. Overal is net als in Laos stokbrood te koop en vanuit het vliegtuig zien we in een aantal dorpen tussen de rijstvelden de torenspitsen van kerken staan. Ook in Hanoi staat een joekel van een kathedraal die een heerlijk koel pauze plekje biedt. Het Old Quarter in Hanoi is georganiseerd per productgroep dus is er de straat van de schoenen, zonnebrillen, kleren, tin en ijzer, grafstenen en nepgeld, hondenvlees, enz.... Heel apart om rond te lopen. Om iets meer over Vietnam te leren heb ik een aantal boeken over het land en de oorlog hier gekocht en ben ik naar het museum of ethnology geweest dat is opgezet met hulp uit Parijs. Buiten was een openlucht museum en binnen veel informatie over de minderheden stammen, het vlechten van rietenhoedjes en het leven in oorlogstijd. Een Lonely Planet van Vietnam kopen is moeilijker dan gedacht. Je kunt hier van alle boeken wel een kopie krijgen maar die zijn heel slecht en een orginele vinden is heel lastig.

Reindert is op 10 juni weer terug van het tripje naar Amsterdam, alle transfers (Heathrow, Hong Kong) zijn gelukkig goed gegaan en het weerzien met iedereen in Nederland, ook al was het maar kort, was heel leuk. Jessica is erg blij weer samen te kunnen reizen, en met de kilo's drop die uit de tas komen. Dat is toch het enige eten dat we echt missen na een tijdje en natuurlijk bruin brood met kaas. Samen eten we in een lekker restaurant, lopen een dagje door de stad om Hanoi op te snuiven en gaan naar het Waterpoppen theater, iets typisch Vietnamees met live vals klinkende muziek en houten poppen in een zwembad.
 

Halong Bay
Als je in een bootje op het water dobbert tussen de fiere rotseilandjes (bijna 2000) die de prachtige Halong Bay bevolken, voel je de aanwezigheid van legendes. De wind waait zachtjes als een warme drakenadem in je nek en enorme als geschubde gevormde wolken vliegen af en toe voor de zon langs. De baai is de woonplaats van de draak, één van de heilige dieren van Vietnam.  Aldus spreekt de folder. In real life is het inderdaad prachtig, maar de legendes zijn wel wat naar de achtergrond gedrukt door de tientallen toeristenboten de tegenwoordig de baai bevolken. Je kan Halong Bay alleen met een tour bezoeken, en dus moet je je min of meer aan het programma houden. Maar dat is lang niet saai. Zo bezoeken we een grote grot met prachtig uitgelichte steenformaties die allerlei dieren voorstellen, krijgen we de gelegenheid de top van een eilandje te beklimmen (wat we niet doen, veel te warm om te traplopen) en overnachten we op het schip in een baai. Op Cat Ba island doen we de volgende dag (13 juni) een trekking een berg op. De dennenbomen op de helling worden vrijwel allemaal gebruikt voor het tappen van hars, en de grot waar we door moeten herbergt een groot aantal vleermuizen. Het hotel aan de bouvevard van Cat Ba city is prima, maar helaas is onze kamer op de 6de verdieping (zonder lift). Ook de middag is strak gepland en we gaan 1 uur kanoen en bezoeken het monkey island (20min), waar net als we weer willen weggaan de makaken toch nog vanuit de bergen omlaag komen en o.a. de was van de waslijn van het restaurantje afgooien. De avond is vrij te besteden, en wij zijn blij dat we wat kunnen uitrusten. Halong bay is erg mooi, en het is leuk om gezien te hebben. Maar de ervaring uit de folder hebben we toch niet echt mogen meemaken.

 

Cuc Phong National park
Na een aantal dagen in Hanoi verlaten we de stad om aan onze reis naar het zuiden te beginnen en weer schone lucht te kunnen opsnuiven in Cuc Phong NP. Ons guesthouse regelt voor ons transport naar Ning Binh, waar vandaan we zelf de tocht naar het NP willen ondernemen. Helaas, toch niet helemaal goed geregeld blijkt, de tourbus die ons meeneemt kan ons wel in Ning Binh afzetten, maar pas om 12 uur. Dat is dus veel te laat voor onze plannen. Daarom gaan we maar de hele dag met de tourbus mee. Eerst naar Hoa Lu (hoofdstad van Vietnam van 968-1009 AD) naar een tempel ter ere van de keizer die 1000 jaar geleden hier woonde voordat hij besloot de hoofdstad naar Hanoi te verplaatsen. Het is een eenvoudige tempel, anders dan de met bladgoud ingepakte gebouwen overal in Laos. Het lijkt wel of alle gidsen hier een cursus groeps participatie hebben gedaan en ze doen erg hun best veel uit te leggen. Onze gids vertelt ook heel openhartig over het verschil tussen Noord en Zuid Vietnam. Hierna gaan we naar Tam Coc, het ”Halong bay tussen de rijstvelden”. De instapplek heeft veel weg van een Efteling attractie in een roeibootje, zoveel bootjes vertrekken er en ze draaien heel efficient door. We worden geroeid, 2 uur tussen de rijstvelden en de prachtige karstrotsen en onder drie grotten door. We voelen ons een beetje in Giethoorn.

De volgende dag zetten we ons plan voort. Eerst willen we zelf een motorbike huren, maar gezien de afstand (45km) en het feit dat we nog nooit op zo’n ding hebben gereden hebben we twee chauffeurs met motorbikes geregeld. Via een prachtige route door de ananasvelden gaan we Cuc Phoung NP. Het park staat bekend om het Endangered primate rescue centre . Natuurlijk zitten alle beesten in kooien, maar je kan duidelijk zien dat ze het hier wel een stuk beter hebben dan in bijvoorbeeld de dierentuin in Bangkok. Direct ernaast is een stuk uitgerasterd bos van 5 Hectare waar een selectie van de dieren weer aan het wild mag wennen, we hebben geluk een vrouwtje gibbon te kunnen spotten (lang leve de 500mm lens).

In het park zelf maken we een wandeling van 7 km. Het is het eerste NP van Vietnam, door Ho Chi Minh zelf geopent. Het eerste stuk is overvol met Vietnamezen (het is zondag) die met een muziek blerende mobiele telefoon van de natuurschoon genieten.... Gelukkig is de tweede helft van het pad wel rustig, en hier zien we onder andere een klein boomslangetje tussen takken door rechtomhoog kruipen, zonder enige ondersteuning lijkt het. Verder genieten we van de vogels, vlinders en komen we (hoe kan het ook anders) een paar kleine krabbetjes tegen. Ze hebben hier resten van menselijke bewoning van 7000 jaar oud gevonden (The cave of the Prehistoric man). De grot is lekker groot en wij zien ons zelf hier bijna wonen. Helaas is de grot al bezet door een heleboel vleermuizen.

De route terug op de brommer is nog mooier dan de heenweg en leidt over allerlei dijken tussen de rijstvelden en de rotsen, we genieten van dit heerlijke stuk van het toeristenpad af. De volgende keer kunnen we zelf een brommer huren want teruggekomen krijgen we les in het rijden. Wat Reindert tijdens de dag zelf al had geleerd is dat een uitlaat heel heet kan worden, en dat als je aan de verkeerde kant eraf stapt, het je een hele beste brandwond op je been oplevert... ’s Avonds om 21.00 uur worden we opgepikt in Ning Binh door de open tour bus die ons naar Hue zal brengen.

Hue
Om 8 uur s’ ochtends komen we na een vrij slopende en stuiterende rit in Hue aan. Eerst maar eens een hotel zoeken waar we de rest van de ochtend proberen bij te slapen. Hue is ook een tijd lang de hoofdstad van Vietnam geweest, en er staat onder andere een hele grote citadel, met binnenin de verboden paarse stad van de keizers van de Nguyen dynastie. Net als in de rest van Vietnam is er weinig over van dit erfgoed, vroeger was het hele ommuurde gedeelte bebouwd, tegenwoordig is een groot deel gewoon grasveld. De gebouwen zijn aan de buitenkant mooi gerestaureerd en rijkelijk versierd met draken, van binnen is het allemaal vrij sober.

Dichtbij Hue is de Demilitairised Zone (DMZ), de voormalige grens tussen noord en zuid Vietnam. Je kan er allerlei plaaten bezoeken die volgende die reisgidsen iedereen bekend in de oren moeten klinken, zoals Khe Sanh basis of Hamburger Hill. Ons zegt het eigenlijk weinig, en we besluiten deze "attractie" dan ook maar over te slaan. We leren door de boeken die we lezen en het reizen hier wel steeds meer over de impact van de vele oorlogen. We hadden eigenlijk niet verwacht hier veel Amerikanen tegen te komen maar die zijn er wel veel. En ook veel Israeliers, jonge mensen die net klaar zijn met dienen in het leger en voor ze gaan studeren eerst nog rondreizen. Helaas wel redelijk gebrainwashed.

Hoewel er in Hue nog veel meer te zien is gebruiken we onze tijd hier om wat uit te rusten. De volgende halte is Hoi An, een stadje waarvan in de Lonely planet staat dat je er voor 30 euro een kompleet 3 delig pak kunt laten maken.