We doen twee dagen over de weg naar de Milford sound en stoppen onderweg overal om korte stukjes te wandelen, de Key summit te beklimmen en vooral te genieten van de natuur en het uitzicht op de bergen. Het is uitzonderlijk mooi weer dus de sneeuw smelt erg snel wat prachtige watervallen oplevert. We kamperen aan Gunn lake waar een wc-gat en meer is om water uit te halen en we gratis heel veel sandflies erbij krijgen. Dit zijn kleine vliegjes die vooral hier in het zuidwesten van Nieuw Zeeland zitten en dol zijn op ons bloed. De beten jeuken veel erger dan muggen en ze zijn ook stukken aggressiever. Gelukkig hebben we onze tropensterkte deet nog en muskietenkooltjes (soort wierrook). Het kooltje branden in de camper hielp vreselijk goed, 's nachts geen vliegen, maar de volgende ochtend wel een rooklucht die overal ingetrokken was. Niet erg handig van ons

De weersvoorspelling voor de dag dat wij kunnen duiken in de Milford sound is helaas slechter dan tot nu toe. Op het kleine bootje worden we flink misselijk van de golven en zien we door de regenbui niet zoveel van de schitterende fjord met steile wanden. Wel zien we twee soorten dolfijnen van heel dichtbij en een de derde pinguin-soort, de Fjordland crested penguin. Het ecosysteem in de fjord is heel bijzonder omdat er zoveel regen valt dat er een laag zoetwater op het zoutwater ligt wat het daaronder donkerder maakt. Zo zijn er diepzee beesten en koralen te zien op 10 meter diepte. De duiken zelf zijn erg slecht georganiseerd, er is een uitrusting te weinig en het blijkt dat een aantal flessen niet gevuld zijn. Overal in Azie was het stukken beter georganiseerd. Door deze problemen moeten we in twee groepen het water in, wat er op neerkomt dat wij zonder begeleiding het water in springen. Dat vinden we niet zo erg en er is genoeg te zien onderwater zoals grote bossen "black coral" een wit koraal met een zwart skelet dat normaal niet boven de 150 meter diepte voorkomt. Het is even wennen aan een watertemperatuur van 12 graden na altijd in tropisch water gedoken te hebben. Ondanks de redelijk goede pakken is het toch best fris. We willen dezelfde dag nog terug rijden naar Te Anau, maar moeten na onze duiken eerst nog een paar uur wachten met vertrekken voor we de pas op 1000 meter meter over kunnen om deco-verschijnselen te voorkomen.

Queenstown action
Actie city van NZ waar echt alles te doen is. We komen een oude stoomtrein tegen als trill voor de vintage liefhebbers, rijden langs een hele beroemde bungee jump brug waar net een aantal Aziaten vanaf springen en kiezen zelf voor een iets rustigere attractie, het Kiwi and birdpark. Hier zien we eindelijk de illustere kiwi en worden we geinformeerd over veel andere locale vogels. Bovendien is er een stuk van het park aan de Maories gewijd en krijgen we ook nog een kleine maori dansvoorstelling met veel geschreeuw, uitpuilende ogen en uitgestoken tongen te zien. Hierna besluiten we dat wij genoeg beleefd hebben. Via een scenic route rijden we naar Wanaka en zoeken we naar de bra fence, een hek met honderden BH's die in de wind zouden wapperen. Helaas is hek dit vanwege een aantal preutse vrouwen uit het dorp weggehaalt.  

Fox glacier
Het weer is slecht gebleven na onze duiken dus we rijden een flink eind door en gaan via de Haast pas naar de Fox glacier. Niets meer doen door de regen is ook zo jammer dus boeken we toch een wandeling op de gletsjer. De volgende ochtend is het nog steeds slecht weer en komen de gore-tex regenbroeken van pas, maar eenmaal bij de gletsjer is het droog. We moeten eerst een flink stuk klimmen door het gematigd regenwoud vlak naast de gletsjer. Dat er zo'n bos vlak naast een gletsjer ligt is heel bijzonder en komt doordat het ijs zo snel beweest dat het niet eerder kan smelten. Deze ijsmassa kan wel 1,5 meter per dag opschuiven. Omdat het de afgelopen dagen zoveel heeft geregend is het ijs prachtig schoongespoeld en blauw. Over een uitgehakt paadje lopen we met stijgijzers en stokken over het ijs dat onder ons meer dan 150 meter dik is. Het is een bijzondere ervaring om over zoveel ijs te lopen.

Terug naar de zon
We gaan de zon weer op zoeken en rijden naar een hopelijk drogere kant van de bergen. Onderweg genieten we van een kopje koffie met een bambi-burger en een whitebait sandwich in het Bushman center. Dit is een erg vermakelijk cafe/souvenirswinkel/museum waar ze duidelijk een hekel hebben aan opossums en de wild-side van het leven aan de westcoast belicht. Vooral een film over de geschiedenis van de hertenjacht en later teelt met helicopters is facinerend. In de bergen zien we nog een aantal kea's geparkeerde auto's mollen. Dit zijn bergpapagaaien die voor de lol de raamrubbers en ventielen van auto's verwijderen met hun scherpe snavels. Wij rijden door en het wordt steeds beter weer. Bij een meertje met een mooi campingplekje stoppen we.

Langzaam komt de reis echt tot een einde. Omdat we door de regen minder lang aan de westkust zijn gebleven dan we hadden gepland hebben we nu nog een aantal dagen over in de omgeving van Christchurch.   We hebben hier al veel gezien maar zijn nog niet naar de Hanmer springs geweest, een thermisch resort. Hete baden, stomende zwavelpools en heerlijk warme riviertjes, alles is aangelegd maar het is er heerlijk.

We gaan ook naar het Antarctisch centrum om alvast te oefenen voor de kou in Nederland. Zo staan we met onze korte broek in een antarctische storm met een gevoelstemperatuur van -20 graden en dompelen ons onder in de zuidpoolinformatie. Daarna is het tijd om spullen in te pakken en de 18de brengen we onze trouwe bus terug naar de verhuur. Sinds lange tijd nemen we onze intrek weer in een backpackershostel. De laatste avond gaan we voor het eerst in NZ uit eten en genieten van een locale ale en als toetje een glas whiskey. Dag Nieuw Zeeland!