Gibbon experience
We hebben ons een paar dagen Tarzan, Superman en Robinson Crusoe gevoeld in de gibbon experience! Wat was dat gaaf. Het begon al in de busreis van 4 uur naar het dorp Baan DonChai vanaf waar we opgehaald zouden worden. Zoals wel vaker stopten we in een dorpje en kwamen er kinderen aangerend met koopwaar. Meestal zijn dit vruchten maar dit keer bosjes met vleermuizen! Die eten ze hier als snack met huid en haar en botten alles er op en er aan dus. Gebakken of vers met Lao Lao (de rijstwhiskey) zijn ze heel lekker volgens een local.

 

De bus rijdt over een nieuwe weg die door de Chinezen wordt aangelegd en bijna klaar is zodat er een rechtstreekse verbinding China-Thailand via Laos ontstaat. Af en toe moeten we nog even stoppen omdat de weg vol ligt met zand van landslides maar een weg afsluiten en wachten tot hij klaar is dat is niets voor laotianen.

Het dorp waar we uitstappen heeft 3 huizen langs de weg en een plukje met hutjes en een tempel verderop. Meteen komen er twee Canadese zusjes aangelopen die hier al een dag langer zijn en ook naar de gibbon experience gaan. Ze laten ons het guesthouse / restaurant met 3 kamers zien. Er is een generator om 's avonds wat stroom te hebben en verder moeten we het doen met rijstvelden, rust, monniken met oranje mutsjes op en hetzelfde gerecht (gebakken rijst met kool) als ontbijt, lunch en avondeten.

 

De landcruiser pikt ons de volgende dag (2 juni) voor de deur van ons guesthouse op, al volgeladen met de andere toeristen die de bomen in gaan zippen. We zijn gewaarschuwd dat de weg misschien niet meer begaanbaar is als het regent en we 7 uur moeten lopen. En wat denk je? het regent en we komen direct na het oversteken van de rivier al vast te zitten. Gelukkig zijn we na wat graafwerk weer los en is de rest van de weg beter. We krijgen onze harnassen aangereikt (een soort klim-gordel) en zien de eerste boomhut waar de thee klaar staat in de verte. Nu alleen nog erheen zippen en dat is best wel eng voor de eerste keer...

 

Natuurbescherming
De boomhutten in het Bokeo reservaat zijn gebouwd als geldverdienend onderdeel van het conservatieproject. Er worden boswachters van betaald om stropen en het kappen van bos tegen te gaan. Ze proberen de dorpen om het park heen mee te laten profiteren van het toerisme en uiteindelijk is het de bedoeling dat het hele project eigendom wordt van de lokale bevolking. Er zitten in het park iets van 400 gibbons maar de kans dat je ze ziet is heel klein. In Laos hebben we vooral jong bos gezien tot nu toe dus het is heel leuk om hier door echte jungle te struinen met prachtige bomen, bloemen, varens, vogels en vlinders.

 

Er zijn twee verschillende opties: de Waterfall experience waarbij je in de verste boomhut slaapt met 9 personen en een Classic experience (die wij doen) waarbij de groep verdeeld wordt over 3 hutten. In een hut voor 4 personen, een voor 6 personen en een Lovehut voor 2 personen. De hutten liggen ongeveer een half uur lopen en zippen uit elkaar dus je komt elkaar niet heel veel tegen. Wij zijn de gelukkigen om met samen een eigen hut te krijgen. Het is een waar paleisje en heel romantisch! Elke hut heeft een douche met stromend water, een kraan waar je uit kunt drinken!, een bed, zithoekje, goede klamboe, gaspit met ketel, koffie/thee, kaarsen voor in het donker en een box met lekkere snacks (die de gidsen half opeten als ze ons naar de hut toebrengen). Na een verfrissende douche tussen de takken van de boom wordt het avondeten gebracht en daar zitten we dan bij kaarslicht met een geweldig uitzicht over de donker wordende vallei. Klaar voor de eerste nacht in onze boomhuis.

 

Om 5.00 worden we wakker van de motorzaaggeluidjes(krekels en cicaden) en alle andere geluiden na best lekker te hebben geslapen, afgezien van het beest dat langs ons bed aan het scharrelen was. Door de herrie heen horen we een prachtig gezang, de Gibbons! Het meest indrukwekkende moment van de dag en aan het gezang te horen zit er een familie redelijk dichtbij. Na ongeveer een half uur is het weer stil. We zippen we wat rond langs de 15 lijnen die in de buurt zijn. De langste lijn is zo'n 300-400 meter en sommige lijnen vliegen ruim 100 meter boven de grond. De groep uit huis 3 heeft geluk gehad, ze hebben de Gibbons vanuit hun hut gezien dus besluiten we daar naar toe te gaan en heel goed te speuren in de boomtoppen. Helaas geen gibbons maar wel veel vogels en een prachtig uitzicht.

 

Nachtelijke avonturen
's Avonds begint het flink te stormen. De regel is dat als de boom begint te bewegen je uit de hut moet zippen en op de grond moet wachten in een hutje dat daar is gebouwd voor dit soort noodgevallen. Het onweert aan alle kanten om ons heen is heel mooi om te zien en gelukkig ver weg. Maar een storm kan snel dichterbij komen dus doen we voor de zekerheid onze zipgordels alvast aan en pakken de zaklantaarn, wat kaarsen en water. De storm komt niet dichterbij en we kunnen toch in de hut blijven. Ondertussen heeft Reindert een oplossing bedacht voor ons nachtelijk bezoek. Een camera met flits en afstandsbediening vanuit bed staat klaar om als we wat horen het beest met flits weg te jagen en misschien wel op de foto te zetten. Dit werkte prima! Om 2 uur 's nachts worden we door iets anders uit onze slaap gewekt, een aardbeving!! Je kon de beving horen aankomen ritselen, toen een enorme klap alles schudde voor 2 seconden en de beving ritselde weer weg. We waren in een keer klaar wakker! Een aardbeving terwijl je boven in een boom zit is toch wel extra heftig. Jessica is best wel opgelucht als de nacht voorbij is zonder tweede schok en de gibbons weer luidkeels beginnen te zingen. Dit keer nog dichterbij! maar weer niets gezien. Op de foto's van afgelopen nacht zien we dat het rondscharrelende beest een rat was die toch nog kans heeft gezien om op Jessica haar schoenen te kauwen.

 

Op onze laatste ochtend doen we nog een rondje zipline en maken we een aantal filmpjes om jullie te laten zien hoe gaaf het was boven de bomen te zweven. Bij de keuken loopt een kleine 5 maanden oude Aziatische zwarte beer rond en van de gidsen horen we dat de geluiden die we ‘s nachts hoorden (bamboe breken en zware voetstappen op de grond) waarschijnlijk van de beren familie onder ons huis zijn geweest. Om 13.00 uur zitten we weer in de bus terug naar onze grote rugzakken met schone kleren in Luang Nam Tha.

 

Luang Prabang
Vanuit Luang Nam Tha in het noorden gaan we weer terug naar Luang Prabang waar over een paar dagen onze vlucht naar Hanoi vertrekt. Meestal gaan we ruim op tijd naar de bus toe maar vandaag niet vroeg genoeg. De enige rechtstreekse bus naar Luang Prabang zit vol volgens het loket. Als echte reizigers reageren we: "Vol dat kan niet in Laos, een bus is nooit vol!". Dus halen ze plastic kleuter/peuter stoeltjes om in het middenpad te zitten en kunnen we toch nog mee. Had ik al vertelt dat de busrit 11 uur duurde? hoe pijnlijk ons zitvlak was hoeft denk ik geen verdere uitleg meer.

 

In Luang Prabang zijn we al eerder geweest dus hebben we zo een hostel gevonden en het is leuk om na zo tijd reizen weer terug te komen op een bekende plaats. Het stadje is in zijn geheel op de Unesco World Heritage lijst gezet en het staat vol met oude frans koloniale gebouwen, houten huizen en prachtige tempels. Het is behoorlijk toeristisch geworden maar op een leuke manier en je kunt er geweldig goed winkelen en tempels bekijken. De beste tijd om tempels te bezoeken is tegen de avond aan omdat dan het tempelleven weer op gang komt en de meeste toeristen weg zijn. Een ander moment op de dag is 's ochtends heel vroeg (5 uur) dan kun je het aalmoes geven aan de monniken zien. Elke ochtend lopen ze een vaste route met een etensmand om rijst en eten van de locals te ontvangen. Ze zijn hier compleet afhankelijk van en het is voor de gevers een heel heilig ritueel. Verscholen achter een plant is het gelukt toch op een respectvolle manier foto's te maken.

 

Retourtje Amsterdam
De meeste tijd zijn we deze keer in Luang Prabang bezig geweest met het boeken van een vliegticket. We hadden een goed gevoel bij de aanvraag voor de beurs om twee jaar in Newcastle te werken dus Reindert is voor de sollicitatie teruggevlogen naar Nederland. Ook al moeten we de kosten grotendeels zelf betalen. Wat betekende eerst samen Luang Prabang- Hanoi vliegen, waar Jessica achterblijft met de tassen. Dan doorvliegen naar Hong Kong, overstap naar Londen en tot slot Amsterdam. Snel pak kopen, naar de kapper en een paar uur later naar het gesprek toe. Nog een dagje alle familie zien en als jullie dit lezen is Reindert al weer in een vliegtuig vanuit Amsterdam terug naar Hanoi aan het vliegen.