5*****: Flores boven en onder water!
Indonesie | 29 Augustus 2007 | 13:17:15
Meer foto's klik hier

We hadden twee weken lang geen internet en om dan als we weer online komen de vele reacties en emails te zien is heel leuk!!  We zaten namelijk op Flores, een van de oostelijke eilanden van Indonesie.
 
Vanaf Bali zijn we naar Flores gevlogen omdat we de boottocht van 4 dagen, die veel toeristen nemen, toch niet zo zagen zitten. Op het vliegveld moeten niet alleen onze tassen maar ook wij zelf op de weegschaal gaan staan. We vliegen met een echt Nederlands toestel, een Fokker 50! (een van de laatsten die nog in de lucht is?) Hij ziet er nog redelijk goed uit en dat alle maatschappijen in Indonesie op de zwarte lijst van de EU staan vergeten we maar even. We vliegen over Lombok, Sumbawa en de vele andere eilanden van Nusa Tenggara. Op het vliegveld van Labuanbajo is de terminal nog niet af en komen de tassen op een karretje uit het vliegtuig onder het toeziend oog van twee militairen. De tassen worden naast het karretje op een hoop gegooid, zoek zelf je tas maar uit... We gaan op zoek naar mensen die met ons een auto met chauffeur willen delen, omdat dit de beste manier van vervoer is op Flores.

In het restaurant van het hotel ontmoeten we een ander Nederlands stel, Jessie en Joris, die samen al bijna een jaar rondreizen. Het plan is om in drie dagen naar de Kelimutu vulkaanmeren te rijden, en dan in twee dagen weer terug. Met z'n vieren regelen we een Toyota Kijang met Robbie als chauffeur. De ochtend van vertrek maakt de moskee ons voor zonsopkomst al klaarwakker, en als de eerste uitgeblèrd is begint een van de andere drie net.

Het is vandaag (17 augustus) precies 62 jaar geleden dat Soekarno de onafhankelijkheid van Indonesie uitriep. Het duurde nog 5 jaar voordat dit ook door Nederland (Belanda) werd geaccepteerd, maar dat maakt ze hier niets uit. De Independence day wordt gevierd met een boel parades en macherende schoolkinderen, die we op Bali al veel hadden zien oefenen. In Ruteng houden belangrijke mannen op een podium heldhaftige speeches, en er worden liederen gezongen waar het woord "Belanda" vaak in voorkomt, het is maar goed dat we de rest niet verstaan. Het meest indrukwekkend zijn de traditionele gevechten, waarbij mannen vanuit verschillende dorpen met zwepen van buffelstaarten op elkaar inslaan. Bloedige striemen betekenen meer punten.


Een bochtige weg
De weg op Flores is bochtig. Niet zomaar bochtig, als de ene bocht is afgelopen is de volgende alweer begonnen. Na een kwartiertje zijn we al zo misselijk dat we, de rest van de 5 dagen, onszelf continu met reistabletten drogeren. Het uitzicht op Flores is 5***** waard. Het eiland staat vol met prachtige vulkanen, koffieplanten en heel veel rijstterrassen, sommige zelfs in de vorm van een enorm spinnenweb.

We bezoeken een aantal traditionele dorpen, waarvan Bena (bij Bajawa) de mooiste is. In de Lonely Planet staat dat we op zoek kunnen naar Jozef, die Nederlands spreekt. Al snel weten we hem te vinden. Hij is de oudste man van het dorp (claimt hij zelf) en heeft nog les gekregen van Nederlandse fraters. Hij wil ons graag "verklaren" hoe alles werkt in het dorp. Er wonen 9 famillies die elk een offersteen, offerhuisje en offerpaal hebben. Met een heel ritueel worden buffels en varkens geofferd. Het hart gaat in het huisje, en bloed wordt op de paal gesmeerd. We krijgen trots een foto te zien van een buffel met zojuist doorgesneden keel. De oude vrouwen van het dorp zijn bezig met koffie, cacao, vanille en katoen. 

De kamers onderweg zijn nogal basic en het enige dat geen 5***** waard is. Meestal hebben ze alleen een mandi (bak koud water met een emmertje om je te wassen en een hurk toilet), dus zijn de hot springs bij Soa een welkome afwisseling. Het water is goed heet en mengt na een watervalletje met een koudere stroom. Het ruikt wel een beetje naar zwavel en smaakt nogal zuur, maar we zijn de vulkanen erg dankbaar en voelen ons herboren. Onderweg is de lunch keuze beperkt, het is altijd rijst met iets. Dit iets zoek je uit vanuit de etalage van het restaurant, waar bordjes met allerlei soorten vlees, vis en groeten staan opgesteld. Reindert probeert hersenen uit, die nogal vettig maar niet vies smaken. De kip is geen aanrader, dit zijn meestal alleen maar botjes zonder vlees, en bovendien erg duur.

Kelimutu vulkaanmeren
Drie dagen in de auto op de bochtige wegen had als einddoel de Kelimutu kratermeren. Om 4 uur 's ochtends staan we op om vanaf de top de zonsopgang te kunnen meemaken. Op de top aangekomen wordt het langzaam licht. Helaas zitten we midden tussen de wolken en valt er helemaal niets te zien van de meren. We zien alleen mist, mist en nog eens mist. Na een uur wachten trekt plotseling de mist iets op en krijgen we 1,5 minuut lang uitzicht op een en later twee van de drie meren. Daarna zit het weer potdicht. Deze teleurstelling delen Jessie en Joris met de luisteraars van BNN op reis, een radioprogramma op Radio 1, waar ze elke week hun belevenissen op inspreken. Na nog een uur wachten taaien de meeste andere toeristen af maar wij blijven stug geloven dat de wolken wel zullen optrekken. Als we nog later het dan toch opgeven en naar beneden lopen horen we opgewonden kreten vanaf de top. Snel rennen we terug naar boven. We worden beloond met een schitterend uitzicht op drie verschillend gekleurde meren! (minimaal 5***** waard). Tijd voor nieuwe foto's en een aanvulling op het voicemailberichtje aan BNN (Mp3 van de uitzending, voicemail na ~20 min). 

Na deze opwinding vinden we dat we wel weer een warm bad verdient hebben, en er schijnen ook hier hotsprings met een waterval in de buurt te zijn. Robbie, onze driver, heeft er nog nooit van gehoord maar na veel aandringen brengt hij ons naar een rijstveld waar warm water uit de grond komt, maar je niet kunt zwemmen. Het Indonesische woord voor waterval brengt ons wel bij de juiste plek, al is de waterval wel wat kouder. Hier wassen we heerlijk ons haar en genieten van het klaterende water. Helaas blijkt tijdens het afdrogen dat er nogal wat blauwalg in het water zat, met als gevolg behoorlijke jeuk.

Komodo Nationaal park
Teruggekomen in Labuanbajo gaan we duiken met de duikschool "Divine Diving", onder gedeeld Nederlands en Indonesisch beheer. Daniel, de eigenaar en divemaster is een van de meest ervaren duikers in de omgeving en heeft de meeste duikstekken in Komodo NP zelf ontdekt. Bij elke duik tekent hij opnieuw een kaart van het onderwaterlandschap en is zelf vreselijk enthousiast bij elke soort die hij onderwater ziet. Het is ook voor het eerst dat we in tropisch water rekening houden met het getij en de stroming, iets wat hier overigs geen overbodige luxe is. Het duiken is geweldig en dit was zeker de mooiste plek waar we tot nu toe zijn geweest. De vorige keer schreven we nog over onze wensenlijst, maar de schildpadden, haaien en zelfs de manta kunnen worden weggestreept. Of zoals onze Italiaanse vrienden aan boord uitriepen: Mama mia: Manta Manta, en een van hen waardeert de duik in zijn logboek met 5 vette sterren. We hebben ook veel foto's gemaakt van alle kleine beestjes die we zagen, zoals pigmee zeepaardjes, bladschorpioenvissen, een frogfish en een krokodilvis. Ook voor zeenaaktslakken was het hier een waar paradijs. 

De laatste middag worden we vanaf het duikschip opgepikt met een klein bootje dat ons naar Rinca brengt, het een-na grootste eiland in Komodo NP, waar ongeveer 1200 Komodovaranen leven. Als we aan land stappen ligt de eerste draak al op ons te wachten bij de steiger. Dat is toch wel even schrikken, zo'n groot beest. Met een ranger (met stok) maken we een wandeling over het eiland. Het landschap is savanne-achtig met droog gras en palmbomen.

De gids vertelt wel vijf keer dat we op het verkeerde tijdstip zijn gekomen, en dat het 's ochtends veel leuker is. Al snel zien we zand omhoog stuiven en blijkt een vrouwtjesdraak vlak bij het pad bezig te zijn een nest voor haar eieren te graven. Bijna ongestoord graaft ze verder, terwijl wij op een meter afstand kunnen toekijken. We zien in totaal 7 draken en hebben dus helemaal niet zo'n slecht tijdstip uitgekozen. De draken gaan aan het eind van de middag terug naar hun hol en laten zich niet van hun pad afbrengen. Dat resulteert in een ontmoeting waar de stok van de ranger aan te pas moet komen. Reindert was van plan om nog wat Komodo dragon saliva te verzamelen om interessante Gram positieve bacteriën uit te isoleren, maar zag hier bij nader inzien (gelukkig?) toch van af. 

Relaxen op Gili eilandje
Met een gecombineerde boot-busreis van 28 uur vertrekken we vanaf Flores over Sumbawa naar Lombok, om op de Gili's enkele dagen bij te kunnen komen. Het duiken wordt hier ontzettend gepromoot maar schijnt door uitgebreide dynamiet-visserij niet echt meer interessant te zijn en dus storten we ons maar op de boekenkast. We kunnen ons geen betere plek voorstellen om te vieren dat we precies 8 jaar samen zijn (28 augustus). Dit vieren we met een heerlijk luxe hotel en lekker eten. Helaas is de champagne op het eiland uitverkocht, maar worden we wel getrakteerd op een prachtige maansverduistering!

Over een paar dagen vliegen we naar Sumatra voor het laatstse deel Indonesie en is ons 60 dagen visum helemaal opgebruikt. Flores is een absolute aanraden om te bezoeken, zowel boven als onder water! 
bewerk | verstuur | kopieer

Hoi Reindert en Jessica
Het blijft genieten jullie verslagen te lezen en te bekijken. Misschien dat wij ooit ook nog eens die kant op gaan, het begint zeker te kriebelen. Kunnen jullie al terugkijken op hoogte of dieptepunten?
 
Hier is inmiddels gezinsuitbreiding in de vorm van een prachtig meisje, Merel genaamd!
 
Veel succes en plezier bij jullie volgende avonturen!
Patricia

  door: Patricia 2007-08-31 13:55:20

Hey Reindert en Jessica,
Raar he dat we jullie daar tegenkwamen in Kuta. Wel leuk om nog snel even alle duikverhalen uit te wisselen. Het was leuk om met jullie een stuk te reizen! En jullie blijven nog de enigste die ons een echte brief hebben gestuurd tijdens onze reis. En nog wel een adres met bestemming bounty eiland. Veel plezier in Sumatra. We zullen jullie site in de gaten houden!!
 
Groetjes J&J

  door: Jessie en Joris
jessieenjorisopreis.nl
2007-09-04 08:10:55

Hallo Jessica en Reindert,
Wat een prachtige reis maken jullie. Leuk om zo een beetje mee te genieten. Veel plezier met jullie volgende avonturen. 
lfs Henny (moeder JW)

  door: Henny 2007-09-04 21:36:26

He luitjes
Het is regenachtig en saai in NL en dan ga ik even naar jullie site om me hart op te halen aan lekkere reisverhalen.
Groetjes
Sandra

  door: 2007-09-06 10:11:25

He Jessica en Reindert,
 
Het lijkt er op dat jullie je nog prima vermaken, wij zitten al weer een maand in Nederland en zouden het leifst weer gaan reizen, maar er moet eerst weer gewerkt worden alleen is de juiste baan vinden voor sandra nog niet zo eenvoudig.
Veel plezier nog en we blijven jullie volgen
 
gr, Jeroen en Sandra

  door: 2007-09-14 17:53:01

In verband met de migratie naar een nieuw platform is het niet meer mogelijk reacties te geven op dit log. De beheerder van deze blog kan de verhuizing naar Mijndomein.nl in gang zetten waarna het,zodra de verhuizing voltooid is, weer mogelijk wordt om te reageren.

eXTReMe Tracker
Home   weblog sinds: 2006-12-04

Ontwikkeld door punt.nl en gehost door mijndomein.nl. Problemen met de inhoud van deze log? Klik hier.